Thursday, April 26, 2012

Wala na kong kilay..pero may Diploma na ko!

It's been seven long months since I visited this humble blog of mine, and I am so happy and proud to be back. Sa loob ng pitong buwan na pagkawala ko...ang pag susunog ng kilay ang pinagka-abalahan ko. Mahirap talaga ang maging graduating (I know a lot of you  can relate to that). Iyon na siguro ang isa sa mga critical stage ng buhay ko so far. I've been doing my thesis and on-the-job training all  at a same time.

From the past months, sobrang stress. Wala talagang pahinga, swerte ako kung magkaroon ako ng 6 hours of sleep. I did my training in the three branches of psychology: Industrial, Clinical, and School setting.

In my Industrial setting, I worked in a cargo and logistics company. Sa HR department ako naka-duty. Neurotic ang mga tao don (I swear). Hindi sila marunong nguminiti at snob sila.Karamihan pa sa staff bully. Pang katulong ang mga pina patrabaho nila,at yung pinakamalala ay ang pahanginan nila sa mga trainee ang mga balloon for their party! Can you imagine that? but I did it!

When I went to school settings di pa rin ako nakaligtas sa "horrible boss". Napunta ako as assistant na OC (obsessive compulsive) na bipolar pa na Guidance Counselor. Kung mag shift s'ya ng mood in a split second. Pero kahit mahirap sya spell-lengin okay lang kasi ine-expose nya ko sa mga couselling techniques, student cases saka psycological test. I learn a lot from him.
Lastly, sa clinical setting ang pinaka nag ubos ng kilay ko. Wala na mang horrible boss this time haha. Mga staff lang from other department na hindi nagpapa-gamit ng CR (who does that?tsk) When I trained there as an activity therapist akala ko kelangan ko ka lang maging mentally ready sa magiging trabaho ko. Kelangan din pala physically and emotionally ready ka din. Mahirap mag handle ng mga mentally challenge na clients (I can't share the details for confidentiality #Imsorry ) pero masaya dahil sa'min mga psychology student fullfillment ang makapasok ka sa mundo nila at maka survive!

Now that I graduated all I want to do is to stay at home blog and sleep forever.haha but kidding aside gusto ko muna mag pahinga at i-condition ang sarili ko before ako sumabak sa real world. Sana lang di ako mapunta sa horrible bosses but even kung meron okay lang di na bago sa'kin yan hahah.

Sa buhay, hindi lahat magiging mabait sa'yo, its up to you how to handle the situation and survive. Who agrees with me? :)